The hippopotamus - Het nijlpaard

Every morning we hold an exchange of security information, where we share all the news about (our) security and any incidents of the past day and night. This morning a remarkable story was shared (remarkable for me, at least, I don’t think my colleagues were surprised). As I described earlier the Rusizi river flows between eastern Congo and Burundi, which also forms the natural border between these countries.

A colleague told us he heard a dead hippopotamus was found in the river. Given the fact that half the river belongs to Congo, and half to Burundi, the important question arose: to whom does the hippo belong? The Congolese who live alongside the river felt it belonged to them, whereas the Burundians felt the same way, which led to a few gunshots directed at one another. As far as I know no one was injured, luckily, and a compromise was found in the end: let’s cut the hippo in half, give one part to the Burundians, and the other part to the Congolese! Would our sensitization activities with regards to peaceful cohabitation between the various ethnicities and the two countries be paying off? This would be a great example! I had one question left, however, being a naïve European (and a vegetarian – so you may see the answer coming): “What will they do with half a hippopotamus?!” My colleagues laughed. “C’est la viande!”, was their reply. Of course, silly question. This will be a feast meal!

-----

Elke ochtend vindt er een uitwisseling van “les informations sécuritaires” plaats, waarin al het nieuws omtrent (onze) veiligheid en eventuele incidenten van afgelopen dag en nacht gedeeld worden. Vanochtend kwam er een opmerkelijk verhaal langs (opmerkelijk voor mij, ten minste, ik denk dat mijn collega’s hier niet meer van opkijken). Zoals ik eerder beschreven heb stroomt de Ruzizi rivier tussen Oost-Congo en Burundi, die tevens de natuurlijke grens vormt tussen deze landen.

Een collega vertelde dat hij had gehoord dat er een dood nijlpaard was gevonden in de rivier. Gezien het feit dat de rivier voor de helft bij Congo hoort, en voor de helft bij Burundi, kwam de belangrijke vraag op van wie dit nijlpaard nu zou worden. De Congolezen die aan de grens wonen vonden dat het nijlpaard hen toebehoorde, en de Burundezen aan de overkant vonden hetzelfde, waarop als gevolg wat kogels heen en weer geschoten zijn. Zover ik weet zijn er geen gewonden gevallen, en uiteindelijk is men tot een compromis gekomen: laten we het nijlpaard door midden snijden en de ene helft aan de Burundezen geven, en de andere helft aan de Congolezen. Zouden onze sensibilisatie activiteiten met betrekking tot vreedzaam samenleven tussen de verschillende etniciteiten en tussen de twee landen zijn vruchten afwerpen? Het zou een mooi voorbeeld zijn! Eén vraag restte mij echter nog, als naïeve blanke (en als vegetariër – dus je ziet het antwoord misschien al aankomen): “Wat gaan ze met dat halve nijlpaard doen?” Er werd gelachen. “C’est la viande!” was het antwoord. Natuurlijk, domme vraag. Dit wordt een feestmaaltijd!